Eνιαίο Μέτωπο, τώρα!

του Γιάννη Φασουλά

1. Η επίθεση της κυβέρνησης στο βιοτικό επίπεδο και τις κατακτήσεις του ελληνικού λαού παίρνει κολοσσιαίες διαστάσεις. Μετά τις τεράστιες περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις και συνολικά στις αποδοχές έρχεται η τεράστια φορολογική αφαίμαξη του 2013. Η οικονομική δραστηριότητα είναι στο ναδίρ με αποτέλεσμα  οι άνεργοι να  έχουν ξεπεράσει το ενάμισι εκατομμύριο.

Το ξήλωμα κοινωνικών κατακτήσεων που ήταν σε σημαντικό βαθμό αποκούμπι για ευρύτερα λαϊκά στρώματα φορτώνει νέα και όλο μεγαλύτερα βάρη στους εργαζομένους. Οι επιπτώσεις στον εργαζόμενο λαό, ιδιαίτερα σε ανέργους, μισθωτούς, συνταξιούχους και ελεύθερους επαγγελματίες είναι τεράστιες. Η πρόσφατα δημοσιευθείσα έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ αποτυπώνει ανάγλυφα την τραγική κατάσταση:

 → Το 2012 οκτώ στους δέκα εργαζομένους έχουν περιορίσει τα βασικά είδη διατροφής, το 94% έχει σταματήσει τις εξόδους αναψυχής, έχει περιορίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις δαπάνες ένδυσης και υπόδησης, ενώ το 83% την θέρμανση των νοικοκυριών. Ο μισός πληθυσμός βρίσκεται, ή κινδυνεύει να βρεθεί στο οικονομικό περιθώριο, στην απόλυτη φτώχεια. Το 2013 θα είναι πολύ χειρότερο για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού από κάθε άποψη.

Η ανάγκη να μπει φραγμός σε αυτή την κοινωνική καταστροφή είναι άμεση και επιτακτική. 

Ο μόνος δρόμος, η μόνη δυνατότητα γι' αυτό είναι η ανάπτυξη μεγάλων μαζικών ενωτικών και αποτελεσματικών αγώνων με κατεύθυνση την παρεμπόδιση και την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Να δοθεί η δυνατότητα στην εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία να σταθούν αποφασιστικά μπροστά στην κυβέρνηση, την τρόικα και το μονοπωλιακό κεφάλαιο και να πουν ως εδώ και μη  παρέκει,  ή εμείς, η αυτοί.

2. Παρά την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η λαϊκή πλειοψηφία το προηγούμενο διάστημα οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες, ιδιαίτερα μετά την ανάδειξη της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου - Κουβέλη είναι πολύ υποτονικοί. Θα ήταν λάθος να μιλήσουμε απλά για λαϊκή αδράνεια και απραξία με ελαφριά καρδιά. Επιτακτική ανάγκη είναι οι συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες να αναζητήσουν του λόγους και τις αιτίες αυτού του φαινομένου.

 Τι δεν εμπνέει τους εργαζόμενους, τι δεν τους προσελκύει και δεν τους κινητοποιεί; Γιατί η λαϊκή αισιοδοξία είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο; Πώς θα διαμορφωθούν όλοι εκείνοι οι όροι που θα ξεσηκώσουν και θα κινητοποιήσουν τους εργατοϋπαλλήλους και όλο το λαό, θα δώσουν αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση ότι οι αγώνες μπορούν να έχουν αποτελέσματα; Φυσικά υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες και δυσχέρειες ,που πηγάζουν από τον αρνητικό συσχετισμό και τις τεράστιες δυσκολίες της επιβίωσης.

 Όμως η κατάσταση μπορεί να αλλάξει, μπορεί να αναπτυχθούν ισχυρότατοι μαζικοί και ενωτικοί αγώνες που θα βάλουν σφραγίδα στις εξελίξεις.

3. Τελευταίο διάστημα αναπτύχθηκαν μια σειρά αγώνες σε εργασιακούς κλάδους με σημαντική δυναμική. Πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η πολυήμερη απεργία των ναυτεργατών και των μέσων μαζικής μεταφοράς της πρωτεύουσας, που με τη μαζικότητα και την αποφασιστικότητά τους ανάγκασαν την κυβέρνηση να τους επιστρατεύσει. Παράλληλα έχουμε αγώνες για διάφορα λαϊκά προβλήματα, καθώς και τις κινητοποιήσεις της αγροτιάς που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Το χαρακτηριστικό στοιχείο αυτών των αγώνων είναι ο ενωτικός χαρακτήρας τους στη βάση. Οι αγώνες αυτοί οργανώνονται από τις ομοσπονδίες και τα μαζικά όργανα και συμμετέχουν ενιαία όλες οι δυνάμεις του κλάδου, όλοι οι εργαζόμενοι.

Την ίδια περίοδο διαφαίνεται ότι η βίαιη φτωχοποίηση πολύ μεγάλου μέρους των εργαζομένων δεν μπορεί να υλοποιηθεί  χωρίς την κρατική καταστολή και την επιβολή του δόγματος  << Νόμος και τάξη >> 

              

Τι σημαίνουν όλα  αυτά ;

Ότι βασικό , πρώτιστο καθήκον του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι ( διαπιστώνοντας ότι η επίθεση δεν αφορά μόνο κάποιο κλάδο η κάποιους εργαζόμενους  αλλά το σύνολο του λαού ) να συμβάλει στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Ενός κινήματος  που με ενιαίους όρους να απαντήσει στο κεφάλαιο και τα κόμματα του.

Τα συμπεράσματα αυτά πρέπει να βγουν άμεσα και να οργανωθεί ένα  αντίστοιχο σχέδιο  του εργατικού κινήματος , που να  έχει χαρακτηριστικά ενός Ενιαίου Εργατικού-λαϊκού μετώπου. 

Το οποίο θα βάλει τα βάθρα της συγκρότησης ενός Αντιιμπεριαλιστικού-Αντιμονοπωλιακού-Δημοκρατικού-Μετώπου, με πρόγραμμα εξουσίας.