Από το κακό στο χειρότερο μας πηγαίνουν οι μαθητευόμενοι μάγοι του Σαμαρά, οι οποίοι τώρα απειλούν να καταστρέψουν ακόμη και όσα η μανία τους για ξεπούλημα δεν πρόφτασε να δώσει κοψοχρονιά σε Έλληνες ή ξένους ιδιώτες.
Ο πανικός τους είναι τέτοιος ώστε, βλέποντας την πολιτική αλλαγή στον ορίζοντα, παρατάνε στην τύχη τους όσα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων «δεν τους βγήκαν».
Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι επιχειρήσεις που δεν ξεπουλήθηκαν κινδυνεύουν τώρα να υποστούν τις επιπτώσεις από την έλλειψη στρατηγικής, αλλά και το όργιο της φημολογίας για την «επόμενη μέρα» που συνοδεύει τις αποτυχημένες στρατηγικές ξεπουλήματος. Διότι ακόμη και σε μια υγιή επιχείρηση, όταν τη βγάζεις για ξεπούλημα και αποτυγχάνεις, αυτομάτως ρίχνεις την αξία της.
Τελευταίο παράδειγμα η ΕΥΑΘ, η οποία, παρά τα εξαιρετικά της οικονομικά στοιχεία, γνωρίζει μια άνευ προηγουμένου χρηματιστηριακή βύθιση, η οποία την έχει φέρει στα επίπεδα της περιόδου της φημολογίας περί εξόδου της χώρας από το ευρώ. Καμπανάκια όμως χτυπούν και για την ΕΥΔΑΠ, αλλά και για πολλά άλλα «κρατικά χαρτιά»... Άραγε θα προλάβει κανείς τον κατήφορο ή το έγκλημα θα συνεχιστεί μέχρι τέλους;
«Πνίγηκαν» στην ανοησία
Πριν από μερικές ημέρες η μετοχή της ΕΥΑΘ «έγραψε» αυτό που λέμε ιστορικό χαμηλό δωδεκαμήνου. Δηλαδή τη χαμηλότερη αξία του τελευταίου χρόνου, στα ίδια επίπεδα με τον Σεπτέμβριο του 2012, όταν ο κόσμος ασχολούνταν με το αν η Ελλάδα θα φύγει από το ευρώ και θα πτωχεύσει. Από τότε ο γενικός δείκτης στο χρηματιστήριο (παρά την τελευταία του μεγάλη πτώση) έχει «τσιμπήσει» 50% και πλέον, αλλά η ΕΥΑΘ το τελευταίο διάστημα έχει χάσει σχεδόν 35%.
Πράγματι... αξιοσημείωτη η πτώση για ένα «μαγαζί» με εξαιρετικά οικονομικά. Και ακόμη πιο αξιοσημείωτη όταν αυτή πραγματοποιείται μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να μην ιδιωτικοποιηθεί ο οργανισμός υδάτων της συμπρωτεύουσας.
Στο κυβερνητικό στρατόπεδο έσπευσαν να ισχυριστούν ότι η... αδυναμία στη συμπεριφορά και την τιμή της μετοχής οφείλεται στην απομάκρυνση της προοπτικής της ιδιωτικοποίησης και στην «πολιτική αβεβαιότητα» που διαμορφώνει μεσοπρόθεσμα η προοπτική εκλογικής επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Πραγματικά ενδιαφέρουσα η προσέγγιση και όντως αποκαλυπτική του σκεπτικού των κυβερνώντων που έχει οδηγήσει την κατάσταση στο σημερινό χάλι. Το γεγονός ότι η ιδιωτικοποίηση «παγώνει» είναι γνωστό από την περασμένη άνοιξη. Όμως η πτώση και οι αδυναμίες στη συμπεριφορά παρατηρήθηκαν το τελευταίο διάστημα. Την περίοδο δηλαδή που άρχισαν να διαρρέουν οι πληροφορίες περί συγχώνευσης της ΕΥΔΑΠ με την ΕΥΑΘ.
Θεωρητικά λοιπόν – καθώς κατά τις διαρροές αυτές η ΕΥΔΑΠ θα χρησιμοποιούσε ένα μέρος από τα ταμειακά της διαθέσιμα για την αγορά της ΕΥΑΘ – θα έπρεπε να πληγεί μετοχικά η ΕΥΔΑΠ και να «κερδίσει» η ΕΥΑΘ. Αντιθέτως, η ΕΥΔΑΠ (όπως θα δούμε πιο κάτω) έχασε, ενώ η ΕΥΑΘ έχασε ακόμη περισσότερο... Μήπως λοιπόν για το χρηματιστηριακό ναυάγιο ευθύνεται η έλλειψη στρατηγικής και η απρογραμμάτιστη διαρροή πληροφοριών (όσοι ενημερώνονται περί των χρηματιστηριακών παρακολούθησαν έκπληκτοι τις διοικήσεις των οργανισμών να δηλώνουν ότι πληροφορούνται τα περί συγχώνευσης από τα δημοσιεύματα);
Άλλωστε η ΕΥΑΘ ήταν από τις λίγες κρατικές επιχειρήσεις που «κράτησαν» τα δεδομένα τους όταν όλες οι άλλες κατέρρεαν, και την προηγούμενη τριετία 2011-2013 – δηλαδή πριν εμφανιστεί άμεσα η προοπτική της πώλησης – εμφάνιζε κέρδη (από 10 έως 21 εκατ. ευρώ) και σταθερή μερισματική απόδοση 2% έως 1,5%.
Επιπλέον, ο τζίρος του ομίλου της ΕΥΑΘ έφτασε τα 37,8 εκατ. ευρώ στο εξάμηνο του 2014 έναντι 36,2 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περσινή περίοδο (δηλαδή με αύξηση 4,4%), ενώ τα κέρδη προ φόρων έφτασαν τα 13 εκατ. ευρώ με αύξηση 16,2% και τα μεικτά κέρδη είχαν αύξηση 8,8%.
Παράλληλα, η χρηματιστηριακή αποτίμηση της ΕΥΑΘ φτάνει τα 144 εκατ. ευρώ, με το καθαρό της ταμείο να φτάνει το καλοκαίρι τα 56,2 εκατ. ευρώ πριν αφαιρεθεί το γενναίο μέρισμα που διανεμήθηκε στη συνέχεια. Όλα αυτά μετά την απόφαση του ΣτΕ για το πάγωμα της ιδιωτικοποίησης, που διαμόρφωνε ίσως την πλέον εξαιρετική προοπτική για την κρατική επιχείρηση, που ούτως ή άλλως συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο «αμυντικά» χαρτιά του χρηματιστηρίου.
Τι φταίει;
Το τι φταίει λοιπόν για την πτώση είναι απολύτως προφανές, και ας σταματήσουν στην κυβέρνηση να υποστηρίζουν ότι φταίει η... έλευση του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν ήταν έτσι άλλωστε, με την αξιωματική αντιπολίτευση να έχει ταχθεί κατά των ιδιωτικοποιήσεων, ανάλογη χρηματιστηριακή πορεία θα είχαν επίσης ο ΟΛΠ και η ΔΕΗ. Κάτι που δεν δείχνει να συμβαίνει...
Η ΔΕΗ ειδικότερα, γύρω από την οποία δόθηκε σκληρή πολιτική μάχη το καλοκαίρι, με την κυβέρνηση να φέρνει την αποκρατικοποίηση σε νομοπαρασκευαστικό επίπεδο και τον ΣΥΡΙΖΑ να αντιτίθεται κάθετα ξεκινώντας... ανένδοτο, είχε αύξηση της τιμής της μετοχής σχεδόν 30% το τελευταίο δωδεκάμηνο. Μάλιστα η «επίδοση» της ΔΕΗ είναι υψηλότερη ακόμη και από την αντίστοιχη άνοδο του γενικού δείκτη. Επομένως δεν είναι θέμα ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλη μία επιβεβαίωση έρχεται και από τα λιμάνια. Ο ΟΛΘ, ο οποίος πάντοτε προχωρούσε με έναν σχεδιασμό που «πατούσε» καλύτερα, έγραψε κέρδη 10% το δωδεκάμηνο.
Αντίθετα, ο ΟΛΠ, στην περίπτωση του οποίου... ξεδιπλώθηκε όλη η κυβερνητική ανικανότητα, με ΤΑΙΠΕΔ, υπουργούς, φαρισαίους και Μαξίμου να αλλάζουν τη μία μετά την άλλη τις αποφάσεις, «τιμωρήθηκε» με απώλειες σχεδόν 10% στη μετοχή, την ώρα που το λιμάνι κάνει στην κυριολεξία «χρυσές δουλειές», με τους Κινέζους της Cosco να σπάνε το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ.
Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση στα ΕΛΠΕ. Η άλλοτε κραταιά επιχείρηση καυσίμων και ενέργειας, πέραν των αδυναμιών στο μάνατζμεντ (ένα ζήτημα που επανειλημμένα έχει αναδείξει το «Π»), έπεσε θύμα των παιχνιδιών του Σαμαρά με τους Ρώσους της Gazprom. Καθώς τα ΕΛΠΕ είναι συνδεδεμένα με τη ΔΕΠΑ, η κατάρρευση των διαπραγματεύσεων με τους Ρώσους άφησε ένα κενό στρατηγικής για τον πετρελαϊκό όμιλο που έκτοτε έμεινε χωρίς πυξίδα. Το αποτέλεσμα: πτώση της αξίας της μετοχής 34% στο 12μηνο...
Όλα στη μοίρα τους
Στο ερώτημα «τις πταίει» οι ευθύνες μάλλον θα πρέπει να αναζητηθούν στην απουσία οιουδήποτε στρατηγικού σχεδιασμού μετά το «μπλόκο» του ΣτΕ στην ιδιωτικοποίηση των δύο οργανισμών υδάτων. Με την κυβέρνηση να θεωρεί βέβαιη την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ (οι μνηστήρες – όλοι γερά ονόματα, με Ισπανούς, Ισραηλινούς και Γάλλους αλλά και Έλληνες συνεργάτες – είχαν ήδη υποβάλει προτάσεις) και λίγο αργότερα και της ΕΥΔΑΠ, η κατραπακιά ήταν μεγάλη.
Όπως φάνηκε, σχέδιο Β δεν υπήρχε. Έτσι, στα μέσα του καλοκαιριού «ακούστηκε» ότι οι δύο οργανισμοί θα πάνε για «μικρή αποκρατικοποίηση» (πώληση μειοψηφικού πακέτου και του μάνατζμεντ), ενώ μετά ότι θα πάνε για διάθεση μετοχών μέσω χρηματιστηρίου. Καθώς κανείς δεν διέκοψε την άτακτη φημολογία, ήρθε και το «κερασάκι»: η είδηση περί συγχώνευσης της ΕΥΑΘ στην ΕΥΔΑΠ.
Ύστερα από πολλή φασαρία και ερώτηση από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ προχώρησε σε μια ιδιαίτερα αμήχανη... διευκρίνιση: «Η ΕΥΔΑΠ, στο πλαίσιο του επενδυτικού και επιχειρηματικού σχεδίου της, εξετάζει διάφορες στρατηγικές επιλογές, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει ληφθεί συγκεκριμένη απόφαση». Προσθέτει μάλιστα ότι η διερεύνηση ενός τέτοιου εγχειρήματος αφορά προεχόντως τον βασικό μέτοχο της Εταιρείας, δηλαδή το Δημόσιο, στο οποίο «ανήκει» και ο στρατηγικός σχεδιασμός...
Πετώντας – η διοίκηση – με τέτοιο τρόπο την μπάλα στην κερκίδα, είχε έρθει η ώρα της κρίσεως και για την ίδια την ΕΥΔΑΠ. Μέσα σε μερικές ημέρες η αξία της μετοχής υποχώρησε 15% και τελικά έφτασε εκεί όπου βρισκόταν έναν χρόνο πριν, παρ’ ότι εν τω μεταξύ το ελληνικό Δημόσιο (προετοιμάζοντας την ιδιωτικοποίηση) γέμισε με μετρητό το ταμείο της ΕΥΔΑΠ ρυθμίζοντας διάφορες εκκρεμούσες υποθέσεις πληρωμής και «διαγράφοντας» τα δάνειά της.
Υπενθυμίζεται ότι στα τέλη Ιουνίου ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός της ΕΥΔΑΠ (123,7 εκατ. ευρώ) μηδενίστηκε λόγω της ρύθμισης των απαιτήσεων της εταιρείας από το ελληνικό Δημόσιο και τους ΟΤΑ κατά το 2013. Τώρα, το πώς με τέτοια στοιχεία κατάφεραν να ρίξουν την τιμή της μετοχής είναι μια άλλη υπόθεση.
Όπως, ωστόσο, σημειώνουν στη χρηματιστηριακή πιάτσα, τα χειρότερα ίσως να μην έχουν έρθει ακόμη. Η τελευταία πτώση φέρνει την τιμή της μετοχής κοντά στα επίπεδα στα οποία το αμερικανικό fund Paulson & Co είχε αγοράσει το 10% της ΕΥΔΑΠ. Εάν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε ότι στο μεταξύ η Paulson έχει εισπράξει και το μέρισμα και θεωρεί εαυτήν κερδισμένη, τι θα συμβεί εάν αποχωρήσει;
Μα και βέβαια ένα νέο χρηματιστηριακό πατατράκ, που θα «πληγώσει» σοβαρά την Εταιρεία, που ακόμη δείχνει να αντέχει... τουλάχιστον στα αποτελέσματα.
Το εξάμηνο του 2014 ο τζίρος, μειωμένος κατά 5,7%, διαμορφώθηκε στα 151,8 εκατ. ευρώ. Μείωση παρουσίασαν και τα EBITDA (32,6 εκατ. ευρώ από 39,1 εκατ. ευρώ το πρώτο εξάμηνο του 2013), αλλά τα κέρδη προ φόρων της διαμορφώθηκαν στα 22,6 εκατ. ευρώ από 21,6 εκατ. ευρώ το πρώτο εξάμηνο του 2013 σημειώνοντας αύξηση κατά 4,9%, λόγω της βελτίωσης του χρηματοοικονομικού αποτελέσματος.
Οι κίνδυνοι που έρχονται
Τα δύο αυτά παραδείγματα λειτουργούν σαν ένας αυτονόητος «μπούσουλας» για τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε ακόμη σοβαρότερες και μεγαλύτερες υποθέσεις από την κυβερνητική έλλειψη στρατηγικής:
1 Πώς θα προχωρήσει η κυβέρνηση την πώληση μέρους ή ολόκληρης της συμμετοχής του Δημοσίου στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», όταν ακόμη δεν υπάρχει σαφής σχεδιασμός (σ.σ.: οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες βρίθουν και στην περίπτωση αυτήν από σενάρια) και οι Καναδοί της PSP Investments έχουν διαμηνύσει ότι ούτε το μάνατζμεντ αφήνουν ούτε θα δεχθούν στρατηγικό επενδυτή στα πόδια τους;
2 Πώς θα προχωρήσει στην πώληση - διάθεση της κρατικής συμμετοχής στα ΕΛΠΕ, όταν τα οικονομικά αποτελέσματα ταλαιπωρούν την επιχείρηση και ο όμιλος Λάτση έχει διαμηνύσει πως δεν ενδιαφέρεται;
3 Πώς θα κινηθεί στην κατεύθυνση της ΔΕΠΑ (σ.σ.: εκκρεμεί η επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού), όταν στην κυβέρνηση δεν έχουν αποφασίσει τι θα κάνουν με τα ΕΛΠΕ και ενώ για την εταιρεία αερίου ελλοχεύουν (οικονομικοί και χρηματιστηριακοί) κίνδυνοι λόγω της απελευθέρωσης της αγοράς αερίου και ενέργειας;
Είναι προφανές ότι και στις τρεις σημαντικές αυτές περιπτώσεις κυβερνητικός σχεδιασμός δεν υπάρχει. Και βέβαια, για την απειλή που διαμορφώνεται για το μέλλον των επιχειρήσεων που αντιπροσωπεύουν δεν φταίει η επικείμενη έλευση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η έλλειψη σχεδιασμού που τα είχε αφήσει όλα στην επιτυχία του... ξεπουλήματος.
Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εδώ είναι τα ΕΛΠΕ, με τους κυβερνητικούς να διαρρέουν ότι λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος από στρατηγικό επενδυτή θα προωθήσουν την πώληση πακέτων μετοχών μέσω του Χ.Α. Πράγματι, εξαιρετική στρατηγική, εάν συνεκτιμήσουμε ότι οι απώλειες στην αξία της μετοχής έχουν φτάσει το 35% στο δωδεκάμηνο. Κατά τα άλλα, είπαμε... φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου