Στην Υδρα η τέταρτη μονάδα αφαλάτωσης ιδιώτη. Θα καλύψει το σύνολο των αναγκών του νησιού.
Τη δημιουργία ενιαίου πλαισίου για την κατασκευή και λειτουργία μονάδων αφαλάτωσης από ιδιώτες στις περιοχές που αντιμετωπίζουν οξύ υδατικό πρόβλημα προετοιμάζει η πολιτεία.
Η μονάδα αφαλάτωσης της Υδρας έχει δυναμικότητα 1.600 κυβικών νερού ημερησίως. Τη μελέτη, κατασκευή και λειτουργία της ανέλαβε μετά διεθνή διαγωνισμό η ΤΕΜΑΚ, από τις λίγες αλλά δυναμικές ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο. «Η Υδρα παίρνει νερό με υδροφόρες όλο τον χρόνο. Το νερό είναι κακής ποιότητας, αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση», λέει στην «Κ» ο απερχόμενος δήμαρχος του νησιού, Αγ. Κοτρώνης. «Το νερό κόστιζε στον δήμο 3,19 ευρώ το κυβικό, ενώ τώρα, βάσει της συμφωνίας που κάναμε με τον ιδιώτη, θα πληρώνουμε 1,19 ευρώ το κυβικό, έχοντας διαθέσει μόνο το οικόπεδο στο οποίο τοποθετήθηκε η μονάδα. Επιπλέον ο κόσμος θα κάνει οικονομία από τα εμφιαλωμένα και από τα πλυντήρια που καταστρέφονται από τα άλατα».
Η πολιτεία δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο παράδειγμα της Υδρας, φιλοδοξώντας να αποτελέσει «πιλότο». «Το πολύ σημαντικό με το συγκεκριμένο έργο είναι πως ο δήμος και το ελληνικό Δημόσιο δεν δαπάνησε ούτε ένα ευρώ, το έργο σχεδιάστηκε, αδειοδοτήθηκε και υλοποιήθηκε έπειτα από διεθνή διαγωνισμό από ελληνική εταιρεία», αναφέρει σε χθεσινή του δήλωση ο υπουργός Περιβάλλοντος, Γ. Μανιάτης. «Με τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου έχουμε ξεκινήσει μεγάλη διαδικασία να υδροδοτήσουμε από τέτοιου είδους μονάδες, που θα χρηματοδοτηθούν κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα, όλα τα νησιά του Αιγαίου. Σε αυτήν την κατεύθυνση την επομένη εβδομάδα θα έχουμε σύσκεψη στο ΥΠΕΚΑ».
«Πρέπει να αναδιαρθρώσουμε όλο το σύστημα», λέει στην «Κ» ο γ.γ. Αιγαίου, Ν. Ζωίδης. «Οι αφαλατώσεις είναι σαφώς οικονομικότερες από τη μεταφορά νερού, το νερό είναι άριστο ποιοτικά, ενώ εκλείπει ο κίνδυνος διακοπής λ.χ. από μια κακοκαιρία. Το αρνητικό είναι ότι σήμερα μονάδες αφαλάτωσης εγκαθιστούν η Γ.Γ. Αιγαίου, οι περιφέρειες, οι δήμοι, οι ιδιώτες, ο καθένας με τον δικό του τρόπο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επιπλέον, σε αρκετούς δήμους η προσοχή που αποδίδεται στη συντήρηση των μονάδων δεν είναι η πρέπουσα, επειδή θεωρούν ότι έχουν την εναλλακτική της μεταφοράς νερού».
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Μυκόνου. Το νησί υδρεύεται από φράγματα και μονάδες αφαλάτωσης. Επειδή φέτος δεν έβρεξε, τα φράγματα άδειασαν. Οι μονάδες αφαλάτωσης είχαν προβλήματα και ξαφνικά εν μέσω θέρους το νησί βρέθηκε αντιμέτωπο με το ενδεχόμενο να «ξεμείνει» από νερό! Το πρόβλημα λύθηκε προσωρινά με παρέμβαση της γ.γ. Αιγαίου, που ανέθεσε σε άλλη ελληνική εταιρεία (Sychem) την τοποθέτηση και λειτουργία για τρεις μήνες μιας μονάδας αφαλάτωσης 2.000 κυβικών.
«Θέλουμε μέσα σε 8 μήνες να εγκατασταθούν από ιδιώτες μονάδες αφαλάτωσης σε όλα τα νησιά», λέει ο κ. Ζωίδης. «Το κράτος μπορεί να συμμετάσχει ως τρίτος συμβαλλόμενος ή ως εγγυητής, δεν έχουμε αποφασίσει. Τα μεγάλα νησιά θα κάνουν μόνα τους διαγωνισμό και τα μικρά, λ.χ. οι Μικρές Κυκλάδες, σε συστάδες».
Το παράδειγμα της Μήλου, χρήσιμο για συμπεράσματα
Πώς έχει λειτουργήσει μέχρι σήμερα το μοντέλο της ανάθεσης σε ιδιώτη της κατασκευής και λειτουργίας αφαλατώσεων; Το παράδειγμα της Μήλου είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για την εξαγωγή συμπερασμάτων.
Η μονάδα αφαλάτωσης της Μήλου ήταν η πρώτη που δημιουργήθηκε το 2007 με ιδιωτικά κεφάλαια και τη λειτουργεί από ιδιώτη στη χώρα μας. Ανήκει στην Αιολική Μήλου, ενώ την κατασκευή και διαχείριση έχει η εταιρεία Sychem. «Το κράτος πλήρωνε για τη μεταφορά στη Μήλο 500.000 κ.μ. νερού ετησίως, προς 10 ευρώ το κυβικό. Σήμερα, το κόστος του νερού από την αφαλάτωση είναι 2,31 ευρώ/κ.μ.», λέει στην «Κ» ο επικεφαλής της εταιρείας Sychem, Αλέξανδρος Υφαντής. «Υπάρχουν όμως δύο σοβαρά προβλήματα: ο δήμος δεν τιμολογεί σωστά το νερό, το χρεώνει 1,50 ευρώ/κ.μ., για πολιτικούς λόγους. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχει σωρευθεί ένα σημαντικό χρέος προς την Αιολική Μήλου. Επιπλέον, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με το δίκτυο ύδρευσης. Στην πραγματικότητα, ο δήμος πληρώνει 4 ευρώ/κ.μ., γιατί το 50% χάνεται από απώλειες του δικτύου. Φέτος διέκοπτε συνεχώς την παροχή νερού από τις δεξαμενές του για τον λόγο αυτό».
«Για εμάς ήταν το σφάλμα του αιώνα», λέει ο επανεκλεγείς δήμαρχος Μήλου, Γερ. Δαμουλάκης. «Ο ιδιώτης αντιλαμβάνεται μόνο το κέρδος του και όχι το κοινωνικό όφελος. Εμείς δεσμευτήκαμε στους πολίτες ότι το κόστος του νερού δεν θα αυξηθεί και το κρατήσαμε στο 1,50 ευρώ/κυβικό. Το έλλειμμα, περίπου 400.000 ευρώ, καταφέραμε να χρηματοδοτηθεί εν μέρει από τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου (150.000 ευρώ) και 250.000 ευρώ από τους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους (ΚΑΠ). Το πρόβλημα είναι ότι το κράτος καθυστερεί να μας δώσει τα χρήματα. Αν όμως δεν μπορεί να βοηθήσει το κράτος, τότε αναγκαστικά θα επιστρέψουμε στη μεταφορά νερού, η οποία θα του κοστίσει πολύ περισσότερο. Η καλύτερη λύση, λοιπόν, είναι το κράτος να βοηθήσει τους δήμους με τη διαδικασία αδειοδότησης και τους πόρους να δημιουργήσουν τις δικές τους αφαλατώσεις».
«Το πρόβλημα είναι ότι το κράτος δεν ξεκαθαρίζει τη θέση του. Επιδοτεί κατά το δοκούν ακόμα και νησιά που έχουν αφαλάτωση», λέει ο κ. Υφαντής. «Εγινε μια μελέτη από την ΕΥΔΑΠ Νήσων για τη Μήλο και πρότεινε να εφαρμοστεί χαμηλότερη χρέωση για τους δημότες και υψηλότερη για τα ξενοδοχεία. Δεν εφαρμόστηκε όμως ποτέ».
«Οι δήμαρχοι πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να τιμολογούν σωστά το νερό, όσο κοστίζει. Και επίσης, πρέπει να ξεκινήσουν οργανωμένα την επισκευή των δικτύων τους», λέει ο γ.γ. Αιγαίου, Ν. Ζωίδης. «Δεν γίνεται να μην έχεις νερό και να έχεις τεράστιες απώλειες - λ.χ. η Μύκονος έχει 20% απώλειες, η Σύμη 40%. Επιπλέον πρέπει να προσέχουν ως κόρη οφθαλμού τις μονάδες και όχι να τρέχουν κάθε τόσο σε διαγωνισμούς για ανταλλακτικά και συντήρηση. Καλύτερο και οικονομικότερο θα είναι να αναθέσουν οι δήμοι τη λειτουργία των μονάδων στις εταιρείες που εγκατέστησαν τις αφαλατώσεις τους».
Η μονάδα αφαλάτωσης της Μήλου ήταν η πρώτη που δημιουργήθηκε το 2007 με ιδιωτικά κεφάλαια και τη λειτουργεί από ιδιώτη στη χώρα μας. Ανήκει στην Αιολική Μήλου, ενώ την κατασκευή και διαχείριση έχει η εταιρεία Sychem. «Το κράτος πλήρωνε για τη μεταφορά στη Μήλο 500.000 κ.μ. νερού ετησίως, προς 10 ευρώ το κυβικό. Σήμερα, το κόστος του νερού από την αφαλάτωση είναι 2,31 ευρώ/κ.μ.», λέει στην «Κ» ο επικεφαλής της εταιρείας Sychem, Αλέξανδρος Υφαντής. «Υπάρχουν όμως δύο σοβαρά προβλήματα: ο δήμος δεν τιμολογεί σωστά το νερό, το χρεώνει 1,50 ευρώ/κ.μ., για πολιτικούς λόγους. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχει σωρευθεί ένα σημαντικό χρέος προς την Αιολική Μήλου. Επιπλέον, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με το δίκτυο ύδρευσης. Στην πραγματικότητα, ο δήμος πληρώνει 4 ευρώ/κ.μ., γιατί το 50% χάνεται από απώλειες του δικτύου. Φέτος διέκοπτε συνεχώς την παροχή νερού από τις δεξαμενές του για τον λόγο αυτό».
«Για εμάς ήταν το σφάλμα του αιώνα», λέει ο επανεκλεγείς δήμαρχος Μήλου, Γερ. Δαμουλάκης. «Ο ιδιώτης αντιλαμβάνεται μόνο το κέρδος του και όχι το κοινωνικό όφελος. Εμείς δεσμευτήκαμε στους πολίτες ότι το κόστος του νερού δεν θα αυξηθεί και το κρατήσαμε στο 1,50 ευρώ/κυβικό. Το έλλειμμα, περίπου 400.000 ευρώ, καταφέραμε να χρηματοδοτηθεί εν μέρει από τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου (150.000 ευρώ) και 250.000 ευρώ από τους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους (ΚΑΠ). Το πρόβλημα είναι ότι το κράτος καθυστερεί να μας δώσει τα χρήματα. Αν όμως δεν μπορεί να βοηθήσει το κράτος, τότε αναγκαστικά θα επιστρέψουμε στη μεταφορά νερού, η οποία θα του κοστίσει πολύ περισσότερο. Η καλύτερη λύση, λοιπόν, είναι το κράτος να βοηθήσει τους δήμους με τη διαδικασία αδειοδότησης και τους πόρους να δημιουργήσουν τις δικές τους αφαλατώσεις».
«Το πρόβλημα είναι ότι το κράτος δεν ξεκαθαρίζει τη θέση του. Επιδοτεί κατά το δοκούν ακόμα και νησιά που έχουν αφαλάτωση», λέει ο κ. Υφαντής. «Εγινε μια μελέτη από την ΕΥΔΑΠ Νήσων για τη Μήλο και πρότεινε να εφαρμοστεί χαμηλότερη χρέωση για τους δημότες και υψηλότερη για τα ξενοδοχεία. Δεν εφαρμόστηκε όμως ποτέ».
«Οι δήμαρχοι πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να τιμολογούν σωστά το νερό, όσο κοστίζει. Και επίσης, πρέπει να ξεκινήσουν οργανωμένα την επισκευή των δικτύων τους», λέει ο γ.γ. Αιγαίου, Ν. Ζωίδης. «Δεν γίνεται να μην έχεις νερό και να έχεις τεράστιες απώλειες - λ.χ. η Μύκονος έχει 20% απώλειες, η Σύμη 40%. Επιπλέον πρέπει να προσέχουν ως κόρη οφθαλμού τις μονάδες και όχι να τρέχουν κάθε τόσο σε διαγωνισμούς για ανταλλακτικά και συντήρηση. Καλύτερο και οικονομικότερο θα είναι να αναθέσουν οι δήμοι τη λειτουργία των μονάδων στις εταιρείες που εγκατέστησαν τις αφαλατώσεις τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου