Η τοποθέτηση του Σάββα Βλάχου, αντιπρόσωπου του Συλλόγου Προσωπικού ΕΥΔΑΠ (εκλεγμένου με το ΣΕΚΕΣ) στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας

του Σάββα Βλάχου
μέλους της Γραμματείας του "ΣΕΚΕ&Σ"

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η τοποθέτηση του Σάββα Βλάχου, αντιπρόσωπου του Συλλόγου Προσωπικού ΕΥΔΑΠ (εκλεγμένου με το ΣΕΚΕΣ)  στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας  που πραγματοποιήθηκε στις 25 & 26 Μάη στο ΣΕΦ.

Συνάδελφοι –σες

Ο απόηχος της κοινωνικής πραγματικότητας που μας περιβάλλει είναι ότι το ΣΚ ( σε επίπεδο ηγεσίας ) βρίσκεται σε αφασία. Είναι πίσω από τις εξελίξεις, διστάζει, περιμένει, κωλυσιεργεί

Η γενική αυτή εικόνα δεν αποτελεί έκπληξη, ούτε είναι κεραυνός εν αιθρία, αποτελεί φυσιολογική συνέχεια των θέσεων και των ενεργειών της ηγεσίας της πλειοψηφίας του Συνδικαλιστικού Κινήματος

Η συμμετοχή της ηγεσίας της πλειοψηφίας του ΣΚ στους κοινωνικούς διαλόγους συνέβαλαν στην καλλιέργεια αυταπατών, στη διείσδυση μικροαστικών αντιλήψεων μέσα στην εργατική τάξη, ενώ τα τελευταία χρόνια καλλιεργήθηκε κλίμα απογοήτευσης, μοιρολατρίας και υποταγής.

Οι απεργίες-ντουφεκιές στον αέρα έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο να περάσει αυτή η πολιτική χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις

Μη έχοντας ένα σχέδιο ανάπτυξης της πάλης των εργαζομένων κάνει δυο λάθη

α) χάνει την ευκαιρία να καλλιεργήσει την ταξική συνείδηση και

β) δεν ενεργοποιεί αντιστάσεις βλέποντας την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού που δημιουργούταν από τις πολιτικές αποφάσεις .

Σε πολιτικό επίπεδο η ηγεσία της πλειοψηφίας του ΣΚ κάνει κι’ άλλο λάθος, αγνοεί ή και υποτιμά ότι :

1) Η χώρα προσάρμοζε την οικονομία της κυρίως στις υπηρεσίες,

2) Η εξάρτησή της δυνάμωνε από ξένα μονοπωλιακά τραστ, με αποτέλεσμα αυτά να ελέγχουν την οικονομία και τους βασικούς τομείς της χώρας και

3) Συρρικνώνονταν η παραγωγική βάση της χωράς.

4) Στένευαν επικίνδυνα τα εργασιακά δικαιώματα.

Σε συνδικαλιστικό επίπεδο δεν συζητήθηκαν καθόλου

Η σημασία αξιολόγησης της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, το τι δημόσιο υποστηρίζουμε σαν εργαζόμενοι σ ΄αυτό, η σημασία των ιδιωτικοποιήσεων.

Το 28^ο Συνέδριο κλείνει σήμερα τις εργασίες του χωρίς να έχει δώσει απάντηση στα ερωτήματα

Ποια είναι σήμερα η επιχειρηματολογία αυτών που υποστηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις ;

Γιατί η ιδιωτικοποίηση θίγει τα συμφέροντά μας; Τι εμπειρία υπάρχει σήμερα από τις ιδιωτικοποιήσεις ;

Τι επιχειρείται σήμερα στην Ελλάδα με τις ιδιωτικοποιήσεις ; Γιατί το λαϊκό κίνημα πρέπει να αντισταθεί στις ιδιωτικοποιήσεις ; Γιατί η εθνικοποίηση είναι υπέρ των λαϊκών στρωμάτων ;

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι κανείς δεν πρέπει να υπερασπίζεται την κατάντια του σημερινού δημόσιου τομέα: την έλλειψη εκπαιδευτικών στα σχολεία, την έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, τη γραφειοκρατία που ταλαιπωρεί καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενους.

Αλλά για αυτό δε φταίει ότι τα σχολεία, τα νοσοκομεία, οι εφορίες και οι κάθε λογής κρατικές υπηρεσίες ανήκουν στο κράτος, αλλά η υποχρηματοδότηση, οι κακοί μισθοί, οι απολύσεις, οι εξυπηρετήσεις που επέβαλαν στο παρελθόν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εκμαυλίζοντας συνειδήσεις. Το κλείσιμο της στρόφιγγας για τη χρηματοδότηση του δημοσίου, αποτέλεσε, άλλωστε, συνειδητή πράξη προκειμένου να απαξιωθεί ο δημόσιος τομέας στα μάτια των εργαζομένων κι έτσι το αίτημα των ιδιωτικοποιήσεων να προκύψει ως μια φυσιολογική απαίτηση των μαζών.

Χρειαζόμαστε ένα κινηματικό ΣΚ που θα διαμορφώνει σε κάθε περίπτωση πρόγραμμα συμμαχιών που βασικό του στόχο έχει – εκτός από την επίτευξη των στόχων του – την ενίσχυση των ταξικών χαρακτηριστικών του.

Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί η επίθεση αυτή με αποσπασματικές κινητοποιήσεις, παρά μόνο με τη συνένωση της εργατικής τάξης και του συνόλου των εργαζομένων σε ένα μεγάλο μέτωπο το οποίο δεν θα περιοριστεί στην απόκρουση της επίθεσης και την απόσπαση ορισμένων κατακτήσεων.

Απαιτεί την αντιπαράθεση με την αστική πολιτική και την αστική στρατηγική, τη διαμόρφωση ολοκληρωμένης εργατικής πολιτικής που αγωνίζεται για την καθιέρωση του δικού του κοινωνικό-οικονομικού και συνδικαλιστικού συστήματος αφού σήμερα τίθεται θέμα επιβίωσης των εργαζομένων.

Κομβικής σημασίας για να επιτευχθεί αυτό είναι η συστηματική προσπάθεια από όλους μας για να κατανοήσουμε την αξία για,

α) αναζωογόνηση των γενικών συνελεύσεων και γενικά των μορφών άμεσης συμμετοχής των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων,

β) τη χάραξη της τακτικής,

γ) την υλοποίηση των αποφάσεων

Προϋπόθεση για την απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης στη ζωή και στο εισόδημα των εργαζομένων είναι να μπορούν οι τελευταίοι να αγωνίζονται και να διεκδικούν. Τίθεται επομένως ζήτημα υπεράσπισης και διεύρυνσης των λαϊκών ελευθεριών που απειλούνται άμεσα.

Στόχοι αυτής της συσπείρωσης πρέπει ιδίως να είναι:

·    Η προστασία του δικαιώματος στη διαδήλωση και στην απεργία

·    Η προστασία της ελεύθερης έκφρασης των απόψεων, η ελευθερία της συνδικαλιστικής και πολιτικής δραστηριότητας

·    Το δικαίωμα του λαού να αποφασίζει για το μέλλον του χωρίς δεσμεύσεις, υπαγορεύσεις και εκβιασμούς από ξένους παράγοντες.

Η γραμμή άμυνάς μας είναι

·        Καμιά παραπέρα μείωση των μισθών καταβολή των δεδουλευμένων. Επαναφορά των μισθών στα προ μνημονίου επίπεδα.

·        Άμεση αναπλήρωση των απωλειών του εισοδήματος των τελευταίων ετών

·        Καμιά απόλυση εργαζομένου

·        Όχι στη μείωση των ωρών εργασίας με παράλληλη μείωση μισθού

·        Υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων, αποκατάστασή τους εκεί που παραμερίστηκαν, μη εφαρμογή των σχετικών αντεργατικών νόμων - Κατάργηση όλων των χαρατσιών

Πρέπει να αναληφθούν ενωτικές πρωτοβουλίες που θα συνενώσουν τα εκατομμύρια των εργαζομένων και ανέργων με στόχο να ληφθούν πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση ενός ισχυρού μετώπου, ενός ΑΑΔΜ μετώπου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα έχει ως βασικούς στόχους τους παρακάτω άξονες:

·        Την ακύρωση της δανειακής σύμβασης και την άρνηση της πληρωμής του χρέους.

·        Την ακύρωση όλων των μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων και μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων.

·   Την εθνικοποίηση όλων των τραπεζών, ΔΕΚΟ, των μεγάλων βιομηχανιών τροφίμων και όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας (ενέργεια, ορυχεία κ.λπ.) με παράλληλη εγκαθίδρυση εργατικού και λαϊκού ελέγχου.

·        Την υπεράσπιση και κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας, την έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και στην απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων από το έδαφός της.

·    Το ριζοσπαστικό εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος, του εκλογικού συστήματος, της Δικαιοσύνης, των ενόπλων δυνάμεων, των σωμάτων ασφαλείας, όλων των δημόσιων υπηρεσιών και κρατικών μηχανισμών, την αποκατάσταση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών που σαρώθηκαν τα τελευταία χρόνια.

·        Τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και φορολογικές ελαφρύνσεις στα λαϊκά στρώματα με κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, τον έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων.