μέλους της Γραμματείας του "ΣΕΚΕ&Σ"
Στην εποχή των μνημονίων, των ΠΔ και των εγκύκλιων προοπτικών μάθαμε να κλείνουμε και στους δυο αριθμούς και σε όλες τις πτώσεις τις λέξεις αξιοκρατία και αξιολόγηση.
Μόλις πριν λίγο πραγματοποιήθηκαν και πρόκειται να συνεχιστούν σαρωτικές αλλαγές στις δεκάδες διευθυντικές θέσεις στο δημόσιο και στην ΕΥΔΑΠ, και ενώ, θα περίμενε και ο πιο δύσπιστος να αξιοποιηθούν αυτές οι λέξεις, αυτές χάθηκαν στα βάθη των προηγούμενων χρόνων.
Φτάνει όμως η ανησυχία και η καταγγελία μας; ή αυτό που απαιτείται επειγόντως, είναι η ερμηνεία του φαινομένου και ακόμη περισσότερο να σκεφτούμε τον τρόπο αντιμετώπισής του.
Αφετηρία της ανάλυσής μου είναι μια παραδοχή. Μια παραδοχή που επιβεβαιώνεται πλήρως, συντριπτικά από την πραγματικότητα που οφείλεται στις σαρωτικές αλλαγές στο δημόσιο που φέρνει το νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.
Το νομοσχέδιο που φέρει τον αθώο τίτλο «Οργάνωση Δημόσιας Διοίκησης και άλλες διατάξεις» στις πιο καίριες διατάξεις του προβλέπει:
Την πλήρη θεσμοθέτηση του διευθυντικού δικαιώματος στον δημόσιο τομέα υπό τον αυστηρό έλεγχο της κεντρικής διοίκησης -άρα μεγαλύτερο συγκεντρωτισμό στο κράτος- καθώς αλλάζει ο τρόπος επιλογής των διευθυντικών στελεχών και τα εν λόγω στελέχη θα υπογράφουν στο εξής συμβόλαιο αποδοτικότητας με ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους με τον αρμόδιο υπουργό ή την αρμόδια προϊσταμένη αρχή. Στην περίπτωση που υπάρχει απόκλιση της υπηρεσίας από τους στόχους του συμβολαίου με την πάροδο δύο ετών ο αρμόδιος υπουργός μπορεί να απομακρύνει από την θέση του το συγκεκριμένο διευθυντικό στέλεχος (του οποίου η θητεία είναι πενταετής).
Συνεπώς το συμβόλαιο δεσμεύει ολόκληρο το υπαλληλικό προσωπικό το οποίο πρέπει πλέον να εργάζεται με τους όρους του προϊσταμένου του ώστε κι εκείνος να ανταποκρίνεται στα όσα έχει δεσμευτεί στους δικούς του προϊσταμένους για να μείνει στη θέση του. Στο πλαίσιο αυτό γίνεται αντιληπτό ότι θα αυξηθεί ο αυταρχισμός, η εντατικοποίηση, οι πειθαρχικοί και άλλοι έλεγχοι στις δημόσιες υπηρεσίες χάριν της επίτευξης των στόχων της κεντρικής διοίκησης (της εκάστοτε δηλαδή κυβέρνησης) και της ευόδωσης της καριέρας των προϊσταμένων.
Ανοίγει ο δρόμος ιδιωτικοποίησης φορέων και υπηρεσιών του δημοσίου και της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων σε αυτές καθώς:
Με Προεδρικό Διάταγμα, σε Νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, κρατικές ή δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που επιδιώκουν κοινωφελείς ή άλλους δημόσιους σκοπούς, καθώς και θυγατρικές εταιρείες Μπορούν: Α) Να Καταργούνται. Β) Να συγχωνεύονται. Γ) Να αναμορφώνονται και Κυρίως
Μπορεί:
να καταργείται, αντικαθίσταται ή τροποποιείται κάθε νομοθετική ή κανονιστική διάταξη σχετική με τη σύσταση την οργάνωση, τη λειτουργία και τις αρμοδιότητές τους.
Στο πλαίσιο αυτό:
α) Αλλάζει άρδην η εργασιακή σχέση των υπαλλήλων που εργάζονται σε αυτούς τους φορείς και μόνιμοι υπάλληλοι μπορούν να μετατραπούν σε ΙΔΑΧ- άρα να απολύονται εύκολα.
β) Το δημόσιο μέσω της έμμεσης ή άμεσης ιδιωτικοποίησης απαλλάσσεται από προσωπικό
Και ενώ γίνονται όλα αυτά εξακολουθεί να παραμένει, αδικαιολογήτως απών το Συνδικαλιστικό Κίνημα Σωματεία, Παρατάξεις και Ομοσπονδία.
Η σημασία αξιολόγησης της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, το τι δημόσιο υποστηρίζουμε σαν εργαζόμενοι σ ΄αυτό, η σημασία των ιδιωτικοποιήσεων με θεματολογία
«Ποια είναι σήμερα η επιχειρηματολογία αυτών που υποστηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις;
Γιατί η ιδιωτικοποίηση θίγει τα συμφέροντά μας; Τι εμπειρία υπάρχει σήμερα από τις ιδιωτικοποιήσεις; Τι επιχειρείται σήμερα στην Ελλάδα με τις ιδιωτικοποιήσεις; Γιατί το λαϊκό κίνημα πρέπει να αντισταθεί στις ιδιωτικοποιήσεις ; Γιατί η εθνικοποίηση είναι υπέρ των λαϊκών στρωμάτων; » ήταν ξένα προς το ΣΚ δεν αξιοποιήθηκαν καθόλου από αυτό που βρισκόταν προφανώς αλλού.
Σε αφασία και η ΓΣΕΕ
Η ΓΣΕΕ μη έχοντας ένα σχέδιο ανάπτυξης της πάλης των εργαζομένων κάνει δυο λάθη:
α) χάνει την ευκαιρία να καλλιεργήσει την ταξική συνείδηση και
β) δεν ενεργοποιεί αντιστάσεις βλέποντας την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού που δημιουργούταν από τις πολιτικές αποφάσεις και επιβεβαιωνόταν στην πραγματικότητα .
Αγνόησε, ή και υποτίμησε ότι
1) Η Χώρα προσάρμοζε την οικονομία της κυρίως στις υπηρεσίες,
2) Η εξάρτησή της δυνάμωσε από ξένα μονοπωλιακά τραστ, με αποτέλεσμα αυτά να ελέγχουν την οικονομία και τους βασικούς τομείς της χώρας και
3) συρρικνώνονταν η παραγωγική βάση της χωράς.
Η αποδυναμωμένη ΓΣΕΕ δημιουργεί τριγμούς στα θεμέλια των συνδικάτων και της εργατικής τάξης.
Χρειαζόμαστε ένα κινηματικό ΣΚ που θα διαμορφώνει σε κάθε περίπτωση πρόγραμμα συμμαχιών που βασικό του στόχο έχει – εκτός από την επίτευξη των στόχων του – την ενίσχυση των ταξικών χαρακτηριστικών του.
Στην ΕΥΔΑΠ η αντίσταση μας στα μέτρα θα μπορούσε να ήταν πιο αποτελεσματική αν το συνδικάτο ήταν καλύτερα οργανωμένο. Μια πλευρά αυτής της κακής οργάνωσης είναι και η πολυδιάσπαση . Τι εξυπηρετούν – ειδικά σήμερα – 12 σωματεία στην ΕΥΔΑΠ που μάλιστα επικαλύπτουν το ένα το άλλο;
Είναι καιρός για ένα καλά οργανωμένο σωματείο στην ΕΥΔΑΠ που με καταστατικές διατάξεις θα επιβάλει την εκπροσώπηση των βασικών κλάδων στη διοίκησή του. Είναι καιρός να μπει μπροστά ( από όλους και από όλα ) η δημιουργία μιας πανίσχυρης πανελλαδικής ομοσπονδίας Ύδρευσης – Αποχέτευσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου